Wedergeboorte

In NGB art. 24 staat dat het waarachtig geloof de mens wederbaart. Is dan het geloof er eerder dan de wedergeboorte? De NGB lijkt zelfs te stellen dat we wedergeboren worden dóór het geloof. Hoe zit dat? Is dit niet in tegenspraak met de Dordtse Leerregels? Die stellen in H3/4 par. 12 dat de mens door de genade (van de wedergeboorte/levendmaking) die hij ontvangen heeft gelooft en zich bekeert. Is er in de gereformeerde belijdenis ruimte voor beide opvattingen?

Beste vragensteller,

Hartelijk dank voor je vraag over de betekenis van het woord wedergeboorte. Er is over de betekenis van de wedergeboorte en de plaats in de heilsorde al heel wat geschreven en ook gestreden. Dat is ook niet zo vreemd, want het gaat hier over het werk van de Heilige Geest in de harten van mensen. Dit geheimvolle werk van de Heilige Geest gaat ons verstand maar al te vaak te boven.

Vraag: genoeg berouw?

Vraag:

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Na een poos niet met God bezig geweest te zijn begon ik weer in de Bijbel te lezen. Dat heeft zich steeds meer ‘uitgebreid’ en God speelt nu zo’n ongelooflijk grote rol in mijn leven! Ik ben dankbaar dat Hij ervoor heeft gezorgd dat ik Hem weer ging zoeken en ik nu in Hem mag geloven. Sinds een wat langere tijd merk ik op dat mijn leven echt niet meer zo is als eerst. Mijn leven is nu anders, ik ben continue met God en het evangelie bezig, het voelt voor mij als een ‘tweede leven’. Nu twijfel ik of ik wedergeboren ben. Ik let veel op mijn zonden en probeer er ver vanaf te blijven. Het idee dat ik God ermee verdriet doet vind ik zo erg… maar heb ik wel berouw genoeg? Ik heb niet heel veel tijd besteed aan het belijden van mijn zonden. Kan ik dan wel christen zijn of moet ik dan meer berouw hebben? Als ik zo naar de ‘gevolgen’ van de wedergeboorte kijk zie ik die duidelijk in mijn leven maar ik twijfel zo… kan ik wel wedergeboren worden? Heb ik niet te weinig mijn zonden beleden, heb ik niet te weinig berouw gehad tot nu toe?